2017ko ekainaren 15a

Txosten honek planteatzen duen galdera nagusia da ea, etorkizunean, munduko nekazaritza- eta elikadura-sistemek gai izango diren modu iraunkorrean gero eta handiagoa den munduko biztanleriaren beharrak asetzeko.

Kalkulatzen da 2050erako gizateria 10.000 milioi pertsonara irits daitekeela (gaur egun 7.500 milioi baino gehiago gara). Hazkunde ekonomiko moderatuaren eszenatoki bat suposatzen badugu, biztanleriaren igoera honek nekazaritza-produktuen mundu mailako eskaria % 50 handituko du egungo mailekin alderatuta. Hazkunde ekonomikoarekin, jende gehiagok zereal gutxiago eta haragi, fruta, barazki eta prozesatutako elikagai gehiago kontsumitzea espero da, mundu mailako dieta- trantsizio baten ondorioz, eta horrek presio handiagoa egiten jarraituko du dagoeneko urriak diren baliabide naturaletan .

Dokumentuak munduko elikadura-sistemei eragiten dieten joerak eta erronkak identifikatzen ditu, eta etorkizunean aurre egin beharko diogun erronka nagusi bat ezartzen du: gutxiagorekin gehiago ekoiztea .

Txostenaren arabera, munduak lurra, ura eta beste baliabide batzuk modu eraginkorragoan erabiltzen dituzten elikadura-sistema jasangarriagoetara aldatu beharko du. Erregai fosilen erabilera murriztea eta hondakin mailak murriztea ere beharrezkoa izango da. Horrek nekazaritza eta elikagaien sistemetan inbertsio handiagoa eskatuko du, baita ikerketa eta garapenean gastua handitzea ere, berrikuntza sustatzeko, ekoizpen jasangarriaren igoerak laguntzeko eta ur eskasia eta klima aldaketa bezalako arazoei aurre egiteko modu hobeak aurkitzeko.

Egileek epe luzerako pentsamendua eskatzen dute, aldagai guztiak kontuan hartuta: klima-aldaketa, biztanleriaren hazkundea, mendeko ditugun baliabide naturalak... Nekazaritza-sistemetan, landa-ekonomietan eta baliabide naturalen kudeaketan eraldaketa sakona sustatzen dute, etorkizuneko erronka askori aurre egiteko eta elikaduraren eta nekazaritzaren potentzial osoa aprobetxatzeko, planeta osoarentzat eta bertan bizi garen guztiontzat etorkizun jasangarria bermatuz.