Berriak

• EAEko lurzoruaren monitorizazio sare berriak etorkizuneko Europako araudi esparrua aurreratu du, lurraldearen kudeaketa jasangarria indartuz.
• Ikuspegi berriak datuak biltzean, biodibertsitatearen azterketetan eta politika publikoen laguntzan jartzen du arreta.

Urteetan zehar, lurzorua alde batera utzi izan da neurri handi batean ingurumen-politiketan, elikagaien ekoizpenean, biodibertsitatearen kontserbazioan eta karbonoaren eta uraren zikloak bezalako prozesu gakoen erregulazioan funtsezko zeregina izan arren. Hala ere, baliabide honen hondatze progresiboak eta ekosistemen gaineko presio gero eta handiagoak lurzoruaren osasuna Europako agendaren erdigunean jarri dute, eta horrek erabakiak hartzeko laguntza emateko informazio fidagarria, konparagarria eta erabilgarria behar du.

Testuinguru honetan, EAEk erabaki du ez itxarotea Europako araudi-esparru berria derrigorrezkoa izan arte. Nekazaritza Ikerketa eta Garapenerako EAEko Institutuaren (NEIKER) bidez , eskualdeak jarraipen-sare bat abiarazi du, EB mailan definitzen ari diren irizpide metodologikoak aplikatzen dituena dagoeneko, Europar Batasunaren Lurzoruaren Legea aurreikusiz eta kudeaketa zehatzago eta ebidentzian oinarritutako baten oinarriak ezarriz.

Operazioa

Ekimenak ideia nagusi batetik abiatzen da: lurzoru guztiek ez dute modu berean erantzuten, ezta funtzio berdinak betetzen ere, beraz, haien ebaluazioak lurraldearen benetako aniztasuna islatu behar du. Horretarako, EAEn diseinatutako sareak eskualde osoko klima, lurzoru eta paisaia aldaketak jasotzeko gai den jarraipen-puntu estrategikoki banatutako sistema batean oinarritzen da. Ikuspegi honen elementu nagusien artean daude:

• Epe ertain eta luzeko joerak behatzeko aukera ematen duen laginketa-puntuen sare zabal bat sortzea.

• Etorkizuneko Europako estandarrekin bat datorren metodologia baten aplikazioa.

• Sistemaren balidazio progresiboa nekazaritza-lur adierazgarrietan laginketa pilotuaren bidez.

• Zorroztasun teknikoa eta alderagarritasuna bermatzeko, erakunde espezializatuekin lankidetzan aritzea.

Ikuspegi honek diagnostiko puntualetatik lurzoruaren bilakaeraren ikuspegi jarraitu batera igarotzeko aukera ematen digu, eta hori funtsezkoa da arriskuak aurreikusteko eta kudeaketa-politiken eragina ebaluatzeko.

Ikuspegi berria

Europako araudi-esparruan eta EAEn zabaldutako sarean izandako aldaketa esanguratsuenetako bat lurzoruaren biologia bere osasunaren adierazle nagusi gisa sartzea da. Parametro fisiko eta kimikoetan oinarritutako analisi tradizionalen aldean, ikuspegi berriak lurzoruaren biodibertsitatea ekosistemen funtzionamenduaren isla zuzena dela onartzen du. Praktikan, horrek honela itzultzen da:

• Lurzoruaren osasunaren ebaluazioan mikroorganismoen, hala nola bakterioen eta onddoen, inklusioa .

• DNA analisi teknika aurreratuen erabilera dagoen dibertsitate biologikoa identifikatzeko.

• Nekazaritza-praktiken, ingurumen-presioaren edo kutsaduraren ondoriozko aldaketak detektatzeko sentikortasun handiagoa.

• Erronka eskualdeen arteko emaitzak alderatzea ahalbidetzen duten metodo estandarizatuak lortzea da.

Metodologia-aldaketa honek urrats garrantzitsua da lurzorua sistema bizidun gisa ulertzeko, eta ez soilik euskarri produktibo gisa.

Nekazaritza sektorearentzako laguntza.

Nekazaritza sektorearentzako zama berri gisa ikustetik urrun, jarraipen-sarea laguntza-tresna gisa pentsatuta dago. Sortutako informazioak erabaki publikoak hobeto gidatzea, nekazaritza- eta ingurumen-politiken eraginkortasuna ebaluatzea eta lurraldearen errealitatearekin hobeto lerrokatutako neurriak diseinatzea ahalbidetuko du. Datu hauen erabilera potentzialak hauek dira:

1. Nekazaritza-politikei eta klima-aldaketara egokitzeari laguntza .

2. Degradazio eta kutsadura prozesuen identifikazio goiztiarra.

3. Ikerketa-lerro emergenteekin sinergiak sortzea.

4. Ingurumen, nekazaritza eta osasun estrategien arteko koherentzia hobetzea.

Eragina eta ikasteko gaitasuna ere irabazten ditu, eta abantailazko posizioan jartzen da araudia estatu kide guztietan derrigorrezkoa bihurtzen denean.

Lurzoruaren osasuna iraunkortasunerako funtsezko zutabe gisa agertzen ari den Europako testuinguru batean, ekimen hauek erakusten dute nola lurraldeek arauzko betebeharretik aukerara igaro daitezkeen, landa-ingurunea eta gizartea oro har menpe dauden funtsezko baliabide bat babesteko duten gaitasuna indartuz.